کد مطلب:94597 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
[صفحه 472] علی (ع) یكی از یاران خویش، یعنی عبدالله ابن قعین را فرستاد تا از حال خریت ابن راشد پیشوای بنی ناجیه و پیروانش، كه از سپاه كوفه بودند و پس از جنگ با شامیان میخواستند به خوارج بپیوندند، و از طرفی هم از علی (ع) میترسیدند، خبری آورد هنگامیكه سفیر از سفر بازگشت علی (ع) پرسید: آیا آنان ایمن بوده و همانجا مسكن گزیده اند و یا اینكه ترسیده و كوچیده اند؟ عبدالله بن قعین پاسخ داد:- ای امیرمومنان، از آنجا كوچ كرده اند.... و این خطبه را امیرمومنان درباره آنان ایراد فرمود از چنین ملتی، حتی ابلیس هم بیزار است! آنان از رحمت یزدان مهربان دور باشند، چنان كه قوم ثمود از لطف پروردگار دور گشتند و تباه شدند. بدانید، هنگامیكه نیزه ها بسویشان نشانه شود و تیغهای تیز، بی دریغ بر فرقشان فرود آید، در چنین مهلكه ای از كرده خود پشیمان خواهند شد. امروز ابلیس خواسته، تا آنان را از ما جدا نماید و در صحاری بی آب و علف سرگردان سازد، اما فردای قیامت، خودش هم از آنان بیزار گردیده و دوری می گزیند. برای آنان همین بس كه پایشان از راه هدایت لغزیده و پشت بحق نموده اند و در پرتگاه گمراهی و نادانی و جهالت و ضلالت رها شده اند
صفحه 472.